TO THE FLOWERS OF HEIDELBERG
Ang tulang ito ay isinulat ni Rizal noong siya ay nag-aaral sa Germany sa Universitatsplatz 12. Habang nagagala, nakita niya ang kanyang paburitong bulaklak, ang light-blue na forget-me-nots. Isinulat niya ang tulang ito dahil naalala niya ang kanyang bayang Calamba.
Isinasaad sa tulang ito, na para bang gusto ni Rizal dalhin ang mga bulaklak ng Heidelberg sa Pilipinas upang mapaganda ang ating bayan. Sa ganitong paraan, nais ipamahagi ni Rizal sa Pilipinas at sa mga Pilipino ang kagandahang kanyang nakikita sa ibang bansa. Parang pagpapahiwatig din ito ng pagmamahal ni Rizal sa ating bayan.
Nakakatuwa ang pagkakagawa ng tulang ito, para bang isang scene sa pelikula, mayroon siyang isinaad na naiimagine namin na pababa siya ng barko at nakatingin sa kanya ang lahat ng tao, may hawak siyang bulaklak galing sa Heidelberg at hahalikan niya ito at itatapon sa mga Pilipino. At ang bulaklak na ito ang magbibigay ng kapayapaan sa bayan, kabutihan sa mga kababaihan at katapangan sa mga kalalakihan.
Ngunit sa huling taludtod, sinabi ni Rizal na kung ang mga bulaklak ng Heidelberg ay dadalihin niya dito, mawawala ang halimuyak nito. Parang inilalarawan dito ni Rizal ang kanyang katayuan bilang dayuhan sa ibang bansa, na kahit ang kanyang anyo o katawan ay nabubuhay dito, ang kanyang kaluluwa o pagkatao ay nakatanim sa kanyang Inang Bayan, ang Pilipinas. Gaya ng mga bulaklak na maiiwan ang bango at halimuyak nito sa lupang kanyang tinubuan.
Ang mga bulaklak nsa Heidelberg ay nagpapahiwatig ng kapayapaan, pag-ibig, at karangalan na nais ibigay ni Rizal sa atin. Ito ay isang napakagandang tula na isinulat ni Rizal dahil sa matinding lungkot na nadama niya sa pagtira sa ibang bansa.
Isinasaad sa tulang ito, na para bang gusto ni Rizal dalhin ang mga bulaklak ng Heidelberg sa Pilipinas upang mapaganda ang ating bayan. Sa ganitong paraan, nais ipamahagi ni Rizal sa Pilipinas at sa mga Pilipino ang kagandahang kanyang nakikita sa ibang bansa. Parang pagpapahiwatig din ito ng pagmamahal ni Rizal sa ating bayan.
Nakakatuwa ang pagkakagawa ng tulang ito, para bang isang scene sa pelikula, mayroon siyang isinaad na naiimagine namin na pababa siya ng barko at nakatingin sa kanya ang lahat ng tao, may hawak siyang bulaklak galing sa Heidelberg at hahalikan niya ito at itatapon sa mga Pilipino. At ang bulaklak na ito ang magbibigay ng kapayapaan sa bayan, kabutihan sa mga kababaihan at katapangan sa mga kalalakihan.
Ngunit sa huling taludtod, sinabi ni Rizal na kung ang mga bulaklak ng Heidelberg ay dadalihin niya dito, mawawala ang halimuyak nito. Parang inilalarawan dito ni Rizal ang kanyang katayuan bilang dayuhan sa ibang bansa, na kahit ang kanyang anyo o katawan ay nabubuhay dito, ang kanyang kaluluwa o pagkatao ay nakatanim sa kanyang Inang Bayan, ang Pilipinas. Gaya ng mga bulaklak na maiiwan ang bango at halimuyak nito sa lupang kanyang tinubuan.
Ang mga bulaklak nsa Heidelberg ay nagpapahiwatig ng kapayapaan, pag-ibig, at karangalan na nais ibigay ni Rizal sa atin. Ito ay isang napakagandang tula na isinulat ni Rizal dahil sa matinding lungkot na nadama niya sa pagtira sa ibang bansa.
13 Comments:
Maraming salamat sa iyong pagbabahagi ng malinaw at malalim na paliwanag tungkol sa tula ni Rizal.
Thanks for sharing:))
wahh... thanks much.. :D this really helped me understand the poem :)
ty pre
t.y. it helps me a lot..
Salamat talaga bro at naintindihan ko na yung tula :D
thankupo...naintindhan q n ung tula
salamat sa pagbabahagi ng karagdagang kaalaman ukol sa isang napakagandang tula ng ating pambansang bayani. Mabuhay ka! - Atty. Glean
GAgo ka😄
Ano ang damdamin o pangarap na nais palayain sa tula?
Akabuluhan pa rin ba ang tulang ito sa kasalukuyang panahon? Answer plss🙏🏻
Salamat
What answer
Post a Comment
<< Home