EL COMBATE UZBITONDO, TERROR DE JOLO
Katulad ng tulang Y Español Elcano, ito ay tungkol sa bayani ng Espanya na naglalayong palawakin ang kaharian nito. Pinarangalan naman niya dito si Uzbitondo, isang mandirigma ng Espanya na nakipaglaban sa mga Moro sa Jolo.
Sa una’t ikalawang talata, inilarawan kaagad ni Rizal kung gaano kalakas ang sandatahang Kastila, na may isandaang barko at malalakas na tauhan. Gusto din naming isaad na ang mga Moro ay ibinabanggit ni Rizal sa tulang ito bilang kalaban, “…their cannons aimed against the enemy’s wall…”. Bago sumugod, sinabi ng Heneral na ang tagumpay ay nakasalalay sa katapangan ng mga sundalo. Mas mamarapatin pa niyang mamatay kaysa sumuko sa pagsalakay, tandaan natin na nirerepresenta natin ang pangalan ng ating bayan.
Inihalintulad ni Rizal ang mga tauhan bilang mga leon sa kagubatan, na walang pakundangang pinapatay ang ibang hayop. Sa paglalarawan sa tulang ito, si Uzbitondo ay parang “Hanging galing sa Timog”, “Leon ng mga Kastila” at si Mars na diyos ng digmaan, na sobrang makapangyarihang pinagpapatay ang mga kalaban.
Kataka-takang hindi isinama ni Rizal sa kanyang paglalarawan ang mga Moro, na kahit noon pa ay sikat na sa kanilang kagitingan at katapangan. Ngunit kung susuriin ang mga talata, parang naging maamo ang mga ito na sinalanta ng sandata ng mga Kastila. Sinabi din ni Rizal na sumuko ang mga Moro kay Uzbitondo, ngunit nakapagatataka ang pagsasaad na ito, dahil hanggang ngayon ay kilala ang mga Moro na hindi sumusuko at nakikipaglaban hanggang sa kamatayan.
Sa pagsusuri namin sa tulang ito, parang pinapalabas ni Rizal na napaka-tapang at napakagaling ni Uzbitondo dahil natalo niya ang mga Moro, nasunog ang mga palasyo at kabahayan sa Jolo, at napasuko si Mahumat na Sultan ng Jolo. Sa buong kasaysayan ng mga Moro sa Pilipinas, si Uzbitondo lamang ang nakapagpatumba sa isang bayan ng mga Moro. Kung kaya’t gusto naming idiin na parang bilib na bilib si Rizal sa taong ito.
Sa una’t ikalawang talata, inilarawan kaagad ni Rizal kung gaano kalakas ang sandatahang Kastila, na may isandaang barko at malalakas na tauhan. Gusto din naming isaad na ang mga Moro ay ibinabanggit ni Rizal sa tulang ito bilang kalaban, “…their cannons aimed against the enemy’s wall…”. Bago sumugod, sinabi ng Heneral na ang tagumpay ay nakasalalay sa katapangan ng mga sundalo. Mas mamarapatin pa niyang mamatay kaysa sumuko sa pagsalakay, tandaan natin na nirerepresenta natin ang pangalan ng ating bayan.
Inihalintulad ni Rizal ang mga tauhan bilang mga leon sa kagubatan, na walang pakundangang pinapatay ang ibang hayop. Sa paglalarawan sa tulang ito, si Uzbitondo ay parang “Hanging galing sa Timog”, “Leon ng mga Kastila” at si Mars na diyos ng digmaan, na sobrang makapangyarihang pinagpapatay ang mga kalaban.
Kataka-takang hindi isinama ni Rizal sa kanyang paglalarawan ang mga Moro, na kahit noon pa ay sikat na sa kanilang kagitingan at katapangan. Ngunit kung susuriin ang mga talata, parang naging maamo ang mga ito na sinalanta ng sandata ng mga Kastila. Sinabi din ni Rizal na sumuko ang mga Moro kay Uzbitondo, ngunit nakapagatataka ang pagsasaad na ito, dahil hanggang ngayon ay kilala ang mga Moro na hindi sumusuko at nakikipaglaban hanggang sa kamatayan.
Sa pagsusuri namin sa tulang ito, parang pinapalabas ni Rizal na napaka-tapang at napakagaling ni Uzbitondo dahil natalo niya ang mga Moro, nasunog ang mga palasyo at kabahayan sa Jolo, at napasuko si Mahumat na Sultan ng Jolo. Sa buong kasaysayan ng mga Moro sa Pilipinas, si Uzbitondo lamang ang nakapagpatumba sa isang bayan ng mga Moro. Kung kaya’t gusto naming idiin na parang bilib na bilib si Rizal sa taong ito.
0 Comments:
Post a Comment
<< Home